Istnieje kilka innych strategii, które dostarczyć mogą wartość dodaną i być elementem wzrostu. Po pierwsze wdrożenie unikatowego produktu, po drugie pozyskanie nowych rynków na swoje produkty i po trzecie utrzymanie udziału w rynku przy rosnącej jego dynamice. Te działania obarczone są również ryzykiem niepowodzenia, zakres ryzyk jednak może być tu znacznie mniejszy niż w klasycznym M&A.
Zaprojektowanie nowego, unikatowego produktu/usługi może być doskonałym substytutem synergii z tytułu M&A. Czego historycznym dowodem może być np. Apple Iphone i jego wpływ na wyniki firmy Apple na przestrzeni ostatnich 10 lat
Co w sposób oczywisty przekłada się na dzisiejszą wycenę 2.4 biliona USD (jedynka plus 12 zer…)
Połaczenie Anheuser Busch i InBev w 2008 dwóch największych firm produkujących napoje alkoholowe zakończyło się wilekim sukcesem. Zanim jednak to nastąpiło grupa dokonała jeszcze 7 wcześniejszych fuzji – wszystkie udane. Dzisiaj Anheuser Busch InBev jest największą firmą piwowarską na świecie oraz wiele z najbardziej rozpoznawalnych na świecie marek piwa to produkty tej grupy.Marki te obejmują Budweiser, Stella Artois, Corona, Beck’s, Hoegarden i Leffe. Marki te pomogły browarnemu gigantowi osiągnąć przychody w wysokości około USD 47b w 2014 roku. Firma odnotowała również prawie średnioroczny 13 procentowy wzrost sprzedaży w latach 2009-2014 i 4.6% w latach 2015-2019. Krótko mówiąc, połączenie tych dwóch firm zakończyło się dużym sukcesem. Istnieje kilka powodów, które mogą pomóc wyjaśnić sukces fuzji Anheuser Busch.
1. Po pierwsze, zarówno InBev, jak i Anheuser Busch miały już udane marki, które przystąpiły do fuzji. Na przykład Stella Artois z InBev i Budweiser firmy Anheuser Busch były już dochodowe, dobrze znane i łatwo zbywalne. Marki te okazały się bardzo kompatybilne, a dzięki połączonej sile Anheuser Busch i InBev stały się jeszcze silniejsze.
2. Zamiast próbować dominować na swoich własnych rynkach, Anheuser Busch i InBev uznały, że współpraca partnerska pomoże każdej firmie wzmocnić się. Każda firma mogla również pomóc drugiej w uzyskaniu silniejszej pozycji na rynkach zagranicznych, udostępniając informacje, kanały dystrybucji i bazy klientów. Zamiast próbować konkurować o tych samych klientów lub sprzedawać się w ten sam sposób, nowa spółka kontynuowała wprowadzanie na rynek i sprzedawanie swoich indywidualnych marek piwa do pożądanego segmentu rynku, a tym samym obejmowała szerszy zakres rynku. Wszystkie te rzeczy sprawiły, że połączenie tych dwóch firm stało się niesamowitym sukcesem.
Połącznie firm Quaker Oats[1] (QO) i Snapple jest jedną z najbardziej spektakularnych porażek wszechczasów. W latach 90-tych firma Quaker Oats odniosła ogromny sukces ze swoją marką napojów Gatorade. Sprzedaż Gatorade w 1992 roku wyniosła około USD 700m. W 1994 roku firma Quaker Oats przejęła firmę Snapple, produkującą napoje owocowe. Cena nabycia Snapple wyniosła USD 1,7b, przez wielu uważana za astronomiczną sumę. Zaledwie po dwóch latach QO zdecydowali się dokonać dezinwestycji Snapple. Odzyskali tylko 17% pierwotnej wartości USD 300m.Istnieje wiele powodów, dla których ta fuzja okazała się takim niepowodzeniem.
1. firma Quaker Oats próbowała zmienić strategię sprzedaży Snapple, wykorzystując już wypracowane relacje ze sklepami spożywczymi jednak znaczna część sprzedaży Snapple pochodziła ze sklepów ogólnospożywczych i stacji benzynowych, więc decyzja Quaker Oats okazała się dużym błędem strategicznym
2. Quaker Oats również nie zdołał właściwie zaplanować przyszłej konkurencji, po połączeniu firmy Quaker ze Snapple, dwóch jej głównych konkurentów, Pepsi i Coca Cola, zaczęło silniej konkurować ze Snapple, wprowadzając własne nowe produkty sportowe. To jeszcze bardziej obniżyło sprzedaż.
3. Cena zaoferowana za Snapple znacząco odbiegała od wartości godziwej
